nothing's gonna hurt you baby 2/2 (cut)

sit next to me (jaeyong)

#sntmjaeyong

nothing's gonna hurt you baby 2/2 (cut)

.

.

.

เขาโน้มตัวลงพรมจูบไปทั่วแผ่นอกบางของมัน เอวเล็กๆที่พอดีกับมือยิ่งทำให้อะไรๆมันง่ายขึ้นในการจัดท่าทาง 

  เขาไม่อยากรีบร้อน 

  แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างมันจะไม่เริ่มขึ้น 

ยิ่งในยามที่ได้ยินเสียงลมหายใจติดขัดของคนด้านล่าง พร้อมเสียงครางแผ่วเบาก็ยิ่งทำให้เขาเสียอาการหนักกว่าเดิม 

“ถ้าเจ็บก็จิกหลังเจย์” เขาเอ่ยบอกมันในขณะที่จูบลงที่ข้างใบหู มันไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเพียงแต่พยักหน้าให้

.

.

.

เล็บที่จิกลงบนแผ่นหลังในยามที่เขาช่วยทำให้ทุกอย่างมันง่ายขึ้น บ่งบอกได้ดีว่ามันคงเจ็บแค่ไหน เขาละออกจากหน้าอกของมัน มองดูใบหน้าหวานที่น่าจะอดกลั้นกับความเจ็บครั้งแรกเต็มที ไม่อยากทำรอยบนตัวมันเท่าไหร่เพราะสุดท้ายพรุ่งนี้เช้ามันอาจจะดูไม่ดีในยามที่ต้องถอดเสื้อเพื่อเล่นน้ำ แต่มันก็เป็นการเรียกความสนใจจากอาการเจ็บด้านล่างได้ดี เขาเลยขบลงบนซอกคอในส่วนที่ผมของมันจะปรกปิดรอยได้ พร้อมกันกับในยามที่เพิ่มนิ้วที่สองเข้าไป

  “เจย์เจ็บ” มันเอ่ยออกมาในขณะที่ลืมตาขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา 

“ให้เอาออกมั้ย?”

“มะ มันจะเจ็บกว่านี้มั้ย?”

“เจ็บค่ะ”

“…”

“เจย์จะใส่ของเจย์เข้าไป เบ้บจะเจ็บกว่านี้”

“…”

“แต่ถ้าไม่พร้อม เจย์จะได้หยุดเนาะ”

“ฮึก”

“ไม่ร้องสิ ไม่เป็นไรนะ”

แขนเล็กๆนั่นโอบกอดเขาแน่นกว่าเดิม มันไม่ได้ร้องไห้สะอึกสะอื้นแต่แค่น้ำตาที่ไหลออกมาก็มากพอจะทำให้เขาหยุดทุกการกระทำเพื่อมากอดปลอบคนในอ้อมแขนได้แล้ว

“ไม่ต้องร้อง เจย์ไม่ทำแล้ว”

ดูเหมือนคำตอบของเขาจะไม่ใช่สิ่งที่มันต้องการ ใบหน้าที่ซุกอยู่ที่ไหล่ของเข้าส่ายไปมาจนผมยุ่ง ก่อนที่มันจะปล่อยเขาออกจากอ้อมแขนเพื่อให้เราได้สบตากัน

“ไม่เอา”มันพูด

“…”

  “ทำให้หน่อย”

   “…”

   “ไม่หยุดแล้ว”

    “ไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร เจย์ไม่เป็นไรจริงๆ”

    “ไม่ใช่ไม่พร้อม”

   “…”

   “กูแค่กลัวว่ามันจะเจ็บ”

   “…”

   “ก็ถ้าครั้งหน้ามันก็จะเจ็บ ก็เจ็บครั้งนี้เลยไง”

   “…”

   “ครั้งหน้าจะได้ไม่ต้องเจ็บ”

   เป็นเขาเองที่ทนไม่ไหวกับคำพูดแสนน่ารักของมัน ทั้งๆที่ตัดใจตั้งแต่ในยามที่เห็นมันร้องไห้ออกมาแต่สุดท้ายคำพูดของมันก็กลับยิ่งสุมไฟที่ใกล้มอดใส่เขาอีกครั้ง 

.

.

.

.

.

.

   เรากอดกันแน่นขึ้นในขณะที่เล็บของมัน ที่จิกลงมาบนแผ่นหลังของเขาก็ทวีคูณความเจ็บขึ้นกว่าเดิม เสียงครางจากริมฝีปากคู่นั้นทำให้เขาต้องกดจูบลงไปเพื่อที่จะปลอบประโลมในสิ่งที่กำลังทำอยู่ เขาไม่กล้าขยับรุนแรงเกินกว่านี้ แม้มันจะค่อนข้างฝืนไปสักหน่อยแต่อย่างน้อยก็ได้ถนอมมันจากครั้งแรก ซึ่งเขาก็ยอม

   ครั้งแรกของเราทั้งคู่เป็นไปอย่างเชื่องช้า แต่ทว่าทุกอย่างกับดูเร้าร้อนจนแทบจะหลอมละลายเขา ยิ่งในยามที่ได้เสียงลมหายใจหนักๆของมันก็ยิ่งกระตุ้นความต้องการหนักกว่าเดิม 

   “จ เจย์จูบ”

   เขาก้มลงมอบจูบที่ดูดดื่มกว่าในคราไหนให้แก่ริมฝีปากที่เอ่ยขอออกมา มันเนิ่นนานจนเขาเองก็เกือบจะหายใจไม่ทัน ถ้ามันไม่ไม่ทุบลงบนไหล่ของเขาเราก็คงจะเชื่อมริมฝีปากกันอยู่แบบนั้น 

   เสียงหอบหายใจถี่กับริมฝีปากที่เผยอเล็กน้อยทำให้เขาอดใจไม่ไหวที่จะครอบครองมันอีกครั้ง กวาดเก็บทุกความหอมหวานไปทั่วโพรงปาก ไม่ได้สนใจว่าหยาดน้ำที่ไหลออกมาจากข้างริมฝีปากเพราะสุดท้ายในยามที่ถอนริมฝีปากออกอีกครั้งเข้าก็จูบซับมันด้วยปากของเขาอยู่ดี 

   เขาขยับตัวเร็วขึ้นในยามที่รู้สึกตัวว่าพร้อมเต็มที ในขณะที่มืออีกข้างที่จับขาของมันอยู่ก็ปล่อยลงเพื่อช่วยให้มันได้ปลดปล่อยเช่นเดียวกัน ดวงตาของมันปิดลงอีกครั้งดูทรมานเสียจนเขาเองต้องก้มลงเพื่อจูบไปที่เปลือกตานั้นเบาๆให้คลายความประหม่าออก 

   มันร้องออกมาจนเสียงหลงก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเลอะมือของเขา ใบหน้าเปรอะน้ำตานั่นยิ่งทวีความกระหายในตัวเขาหนักกว่าเดิม เขาขยับด้านล่างเร็วขึ้นจนมันต้องยกมือของตัวเองขึ้นมากัด เพื่อไม่ให้ส่งเสียงดังไปกว่านี้ 

   เขาหายใจถี่รัวและหลับตาลงในยามที่ใกล้พร้อมเต็มที ก่อนที่จะปลดปล่อยออกมา

.

.

.

.

   เขากอดมันแน่นกว่าเดิมก่อนจะขยับเพื่อถอนตัวออกมา นึกโทษตัวเองที่ปลดปล่อยข้างใน เพราะมันอาจจะทำใครอีกคนป่วยได้ แต่มันก็ไม่ทันเสียแล้ว ริมฝีปากจูบซับไปที่เหงื่อที่ไหลตามไลผม มือที่โอบกอดมันอยู่ก็ลูบไปที่แผ่นหลังของมันเบาๆ จนเสียงของลมหายใจที่ถี่รัวในคราแรกจะสงบลง

   “เจ็บมากมั้ยคะ?”เขาถาม

   “เจ็บ”

    “…”

   “แต่โอเคเลย”

    
   “โอเคเนาะ?”

   “อือ”

    “…”

    “อาบน้ำให้ด้วย”

   เพราะมันน่ารักขนาดนี้ หลายๆครั้งเขาเลยอยากฟัดมันให้จมอก ครั้งนี้ก็เช่นกัน เขากอดมันแน่นจนมันต้องทุบหลังเขานั่นแหละ ถึงได้ยอมคล้ายอ้อมกอดออกแล้วพาไปอาบน้ำอย่างที่มันต้องการ 

    เขาไม่ได้อุ้มมัน เพราะมันยังลุกขึ้นเดินได้แม้จะดูทุลักทุเลไปเสียหน่อย ซึ่งมันก็ทำให้เขาเบาใจลงไปเยอะว่ามันไม่ได้เจ็บจนเกินไป

   แน่ละ เขาฝืนตัวเองให้ทำเบาขนาดนั้น

   เพราะถ้าเอาจริงเมื่อไหร่ ก็คือมันไม่น่าจะเดินไปไหนมาไหนได้เองแบบนี้

   เข้าใจที่พูดเนาะ

.

.

.

.

.

.

กลับไปอ่านต่อในจอยเลยนะคะ <3